Ontmoeting met de cavia

De kooi van de cavia’s heb ik gesloten gehouden omdat ik dacht dat de poesjes nog te klein waren om eruit te springen , niet omdat ik bang was dat ze de cavia’s pijn zouden doen want de katjes zijn zowat even groot als de cavia’s. Afgelopen week is één van de cavia’s overleden na een lang leven, en de overgebleven cavia zit zielig en een beetje eenzaam ik zijn kooi.
Ik dacht dat het misschien wel gezellig voor hem zou zijn als de poesjes nu eens kennis met hem zouden maken en heb de kooi open gezet. Dawn had totaal geen interesse in de open kooi maar Noon ging op het randje zitten en nam de nieuwe situatie zorgvuldig op.

Zij ging wel vaker op het randje zitten om door de tralies naar beneden te kijken wat zich daar allemaal af speelde, maar nu kon ze haar hele kopje erin steken en dat was wel spannend. Na alles goed te hebben bekeken sprong ze uiterst voorzichtig in de kooi en snuffelde wat rond. Toen ze het eetbakje had bekeken en daar niets van haar gading vond deed ze voorzichtig één stapje richting de nu wel héél rustige cavia. Die schrok daar zo van dat hij heel hard rondjes begon te rennen om Noon heen, wat ook al heel bijzonder is voor zo’n oude heer.
 

Noon probeerde ineen gedoken van schrik deze marathon drie rondjes te volgen en sprong toen resoluut in één keer uit de kooi en deed twee stappen er vandaan om toen nog een keer om te kijken met zo’n snoet van “wat was dat nou weer?”, en sprong toen op de bank om haar in de war geraakte kapsel te fatsoeneren.

Ik heb haar niet weer op het randje zien zitten om door de tralies te kijken, cavia’s zijn kennelijk héél gevaarlijke dieren.

Terug