Home    Foto's    Verhalen    Gastenboek
  Nieuws

26-09-05
Site geopend
 

Woensdag 21 september, eindelijk is het dan zo ver, ik ga straks mijn katje halen.

Het is het begin van de herfst en ongeveer 25 jaar geleden was ik ook in het bezit van twee schatjes van katjes, moeder en dochter, toen ik opeens allergisch bleek te zijn
voor katten, konijnen en huisstofmijt.

Moederpoes was al 8 jaar en dochter 6, en die had ik met de fles groot gebracht omdat ma geen melk meer had.
Het was toen lente en ik voelde me zo in de steek gelaten
door mijn lijf, wat opeens het meest dierbare wat ik had niet meer verdroeg, nu moest ik mijn poezen weg doen en daar verzette alles in mij zich tegen.
In het begin deed ik net of het niet zo was, maar ik ging steeds meer niezen en al mijn slijmvliezen jeukten, dus op een
goed moment was het niet meer te negeren, maar toen ben ik nog wel méér dan een jaar bezig geweest om goede tehuizen voor mijn schatjes te zoeken, waar ik ze nog eens kon bezoeken, wat gelukkig is gelukt.Daarna volgden jaren van niet té lang op bezoek kunnen bij mensen die wel katten hadden, en nog dagen daarna gekriebel in mijn hoofd, en niet spontaan een poes kunnen aaien, en ik ben er zo gek op.
Enkele jaren geleden hadden we een aanlopertje die erg lief was, maar ook die heb ik na een paar weken weer weg laten halen, want ik reageerde er toch nog wel aardig op.

Zo’n anderhalf jaar geleden merkte ik dat ik bij mijn vriendinnen met twee en drie katten weer op bezoek kon zijn zonder dat het iets met mijn slijmvliezen deed, maar het duurde even voor ik kon geloven dat het echt weg was.
Tja en toen begon het toch wel te kriebelen, want ik wilde zó graag weer een eigen poesje.

Na enig zoeken op het internet kwam ik aan een schilpad poesje met een klein beetje wit, en dat was de moederpoes van toen ook, alleen had die geen wit, dus eigenlijk hetzelfde maar dan een beetje anders.

Ik noem haar Dawn omdat ik dit zie als de morgenstond van de rest van mijn leven mét katten want nu ik eroverheen ben gegroeid zal het nooit meer gebeuren.
Kleine Dawn is zes weken oud en ook met de fles gevoed, daarom heb ik haar ook al zo jong, anders moeten ze meestal 8 á 9 weken oud zijn, maar ze is zo’n rakkertje, en ze is bij mij héel vlug uit een bakje gaan eten, en weet ook meteen bij wie ze moet zijn voor haar eten, ondanks dat mijn drie zonen vreselijk met haar kroelen.

Hier is ze dan, mijn Dawn, het begin van een hopelijk lang en gelukkig katten leven


Terug