|
|
|
Nieuws
26-09-05
Site geopend |
|
|
|
|
Woensdag 21
september, eindelijk is het dan zo ver, ik ga straks mijn katje halen.
Het is het begin
van de herfst en ongeveer 25 jaar geleden was ik ook in het bezit van
twee schatjes van katjes, moeder en dochter, toen ik opeens allergisch
bleek te zijn
voor katten, konijnen en huisstofmijt.
Moederpoes was al
8 jaar en dochter 6, en die had ik met de fles groot gebracht omdat ma
geen melk meer had.
Het was toen lente en ik voelde me zo in de steek gelaten
door mijn lijf, wat opeens het meest
dierbare wat ik had niet meer verdroeg, nu moest ik mijn poezen weg doen
en daar verzette alles in mij
zich tegen.
In het begin deed ik net of het niet zo was, maar ik ging steeds meer
niezen en al mijn slijmvliezen jeukten, dus op een
goed moment was het niet meer te negeren, maar toen ben ik nog
wel méér dan een jaar bezig geweest om goede tehuizen voor mijn schatjes
te zoeken, waar ik ze nog eens kon bezoeken,
wat gelukkig is gelukt.Daarna volgden jaren van niet té lang op bezoek
kunnen bij mensen die wel katten hadden, en nog dagen daarna gekriebel
in mijn hoofd, en niet spontaan een poes kunnen aaien, en ik ben er zo
gek op.
Enkele jaren geleden hadden we een aanlopertje die erg lief was, maar
ook die heb ik na een paar weken weer weg laten halen, want ik reageerde
er toch nog wel aardig op.
Zo’n anderhalf jaar geleden merkte ik dat ik bij mijn vriendinnen met
twee en drie katten weer op bezoek kon zijn zonder dat het iets met mijn
slijmvliezen deed, maar het duurde even voor ik kon geloven dat het echt
weg was.
Tja en toen begon het toch wel te kriebelen, want ik wilde zó graag weer
een eigen poesje.
Na enig zoeken op het internet kwam ik aan een schilpad poesje met een
klein beetje wit, en dat was de moederpoes van toen ook, alleen had die
geen wit, dus eigenlijk hetzelfde maar dan een beetje anders.
Ik noem haar Dawn omdat ik dit zie als de morgenstond van de rest van
mijn leven mét katten want nu ik eroverheen ben gegroeid zal het nooit
meer gebeuren.
Kleine Dawn is zes weken oud en ook met de fles gevoed, daarom heb ik
haar ook al zo jong, anders moeten ze meestal 8 á 9 weken oud zijn, maar
ze is zo’n rakkertje, en ze is bij mij héel vlug uit een bakje gaan
eten, en weet ook meteen bij wie ze moet zijn voor haar eten, ondanks
dat mijn drie zonen vreselijk met haar kroelen.
Hier is ze dan, mijn
Dawn, het begin van een hopelijk lang en gelukkig katten leven
Terug
|